Δεύτερη ποιητική συλλογή του Γιώργου Λίλλη, μετά "Το δέρμα της νύχτας" (1999), που γεννήθηκε (1974), ζει και εργάζεται στη Γερμανία. Μετά από μια ανιχνευτική περιπλάνηση στην Αθήνα και τον τόπο καταγωγής του, το Αγρίνιο, επέστρεψε οριστικά (;) στη Γερμανία, όπου πέραν του βιοπορισμού (σπουδάζει την τέχνη του αρτοποιού), ασχολείται με εκπομπές στο τοπικό ραδιόφωνο.

Σε έναν μακροσκελή συνήθως στίχο καταγράφει τα ποιητικά του βιώματα μέσω ενός υπερρεαλισμού της φύσης, ανάμεσα στα γυμνά δέντρα, τον καθρέφτη του νερού, το αμυδρό φως και το φυλακισμένο φιλμ του φωτογράφου. [...] Μετά τη συλλογή "Το δέρμα της νύχτας", ο Γιώργος Λίλλης καταθέτει μια ωριμότερη σκέψη, σημάδι της ποιητικής του εξέλιξης.

"Ούτε στην έρημο δεν σ\' αφήνουν να ζήσεις. Φοβούνται τον παλιό χρησμό:/
τον ποιητή όπου κι αν τον στείλεις θ\' ανθίσει."

(από το Δελτίο Τύπου των εκδόσεων "Μανδραγόρας")